2014 ΟΜΠΡΟΣ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Κώστας Ζουράρις

''...μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει... Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...'' (απόσπασμα από τον φιλιππικό του)

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ  ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ελάτε λοιπόν

όλοι μαζί

να φυσήξουμε αυτό

το μικρό καρβουνάκι στη

χόβολη της ελπίδας

τώρα που η λάμπα μας

έσβησε

που νυστάζει η σκοπιά

και το στρατόπεδο φόρεσε

την κουρελιασμένη χλαίνη

της ομίχλης.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

(Παραμονή Χριστουγέννων, 1950).

Π. Νεάρχου (πρέσβη ε.τ.)-Μετεξέλιξη της Κρίσης σε ΕΘΝΙΚΗ.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΕΤΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ 
ΕΘΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ.

''Ο Γερμανός φιλόσοφος Χέγκελ παρετήρησε εύστοχα ότι στα γεγονότα έρχεται μια στιγμή που η ποσότητα γίνεται ποιότητα. Αλλάζει δηλαδή χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει ουσιαστικά με την Ελληνική κρίση. Άρχισε, τέσσερα χρόνια πριν, ως οικονομική κρίση. Με την έκτασή της όμως, τις συνέπειές της και τους ανομολόγητους στόχους που επιδιώκονται και προάγονται μέσα από την πολιτική των Μνημονίων, μετεξελίσσεται σε εθνική κρίση γεωπολιτικών διαστάσεων. Η εθνική κρίση εκδηλώνεται ήδη με τρεις κύριες μορφές:

α. το αδιέξοδο στον οικονομικό προσανατολισμό, που δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποιήσεως της χώρας·

β. το πρόβλημα εθνικής ασφάλειας, που επιδεινώνεται από το συνεχώς μεγεθυνόμενο χάσμα στην ισορροπία δυνάμεων μεταξύ της Ελλάδος και του κύριου γεωπολιτικού της ανταγωνιστή, της Τουρκίας·

γ. την επικίνδυνη προϊούσα διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας, που ήταν πάντοτε γι’ αυτήν αναμφισβήτητο στρατηγικό πλεονέκτημα.

 Ξένοι προδιαγράφουν ένα θλιβερό και ανάξιο μέλλον για την Ελλάδα – Μπορεί η Ελλάδα να το δεχθεί;.

Αναλυτικότερα, το αδιέξοδο στον οικονομικό προσανατολισμό προσδιορίζεται από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής και τις προδιαγραφόμενες προοπτικές. Η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν έχει αναπτυξιακούς στόχους. Η ανάπτυξη παραπέμπεται στο μέλλον. Θα προέλθει, υποτίθεται, από τον αυτοματισμό της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, στην οποία εντάσσεται και η Ελλάδα με «μεταρρυθμίσεις» ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Η προτασσόμενη δημοσιονομική εξυγίανση, υπό συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης υφέσεως, επιδιώκεται με τη γνωστή εσωτερική υποτίμηση, εφόσον η συμμετοχή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη αποκλείει την προσφυγή σε οποιουδήποτε είδους εθνική νομισματική υποτίμηση ή διολίσθηση.

Αξιολογώντας τ’ αποτελέσματα της πολιτικής αυτής, διαπιστώνει κανείς μια βίαιη υποβάθμιση του επιπέδου ζωής. Η τελευταία δεν υπολαμβάνεται ως αναγκαίο προσωρινό μέτρο, αλλά ως δομικό στοιχείο μιας υποβαθμισμένης δημοσιονομικής ισορροπίας. Οι Κέρβεροι των Βρυξελλών θα επαγρυπνούν και θα ελέγχουν την ισορροπία αυτή ώστε η Ελλάδα ή κάθε άλλη χώρα να μην δημιουργεί πρόβλημα στην Ευρωζώνη.

Ποιες είναι οι δυνατότητες ασκήσεως μιας αναγκαίας για την Ελλάδα αναπτυξιακής πολιτικής, στο πλαίσιο αυτό; Επιπλέον όμως υπάρχει το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος. Η υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές και η παραίτηση από την ασυλία της εθνικής κυριαρχίας αποτελούν εθνικό όνειδος και απαράδεκτο πλαίσιο για την αντιμετώπιση ενός δημοσίου χρέους, που ούτως ή άλλως είναι μη βιώσιμο, εάν δεν απομειωθεί σημαντικά.

Η τρόικα, ενθαρρυνόμενη από το πλαίσιο αυτό, εμμένει στη δρακόντεια πολιτική της λιτότητας. Επιδιώκει μάλιστα, επιπλέον, την ουσιαστική δήμευση μεγάλου μέρους της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών μέσα από την εξοντωτική υπερφορολόγησή της.

Συμπερασματικά, η καθοδηγούμενη από το Βερολίνο Ευρωπαϊκή πολιτική αντιπαρέρχεται την αρχή της κοινής αναπτύξεως και της αλληλεγγύης που θα έπρεπε να εμπνέει και να διέπει την πολιτική μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αντιθέτως, επωφελείται από τον πλεονεκτικό, ηγεμονικό ρόλο που παρέχει το κοινό νόμισμα στην ισχυρότερη χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα, επιδιώκει την οικονομική κατάκτηση και εξάρτηση των οικονομικά ασθενεστέρων χωρών-μελών του Ευρωπαϊκού Νότου, που καλούνται να διαδραματίσουν, με το χαμηλό κόστος παραγωγής, έναν ρόλο συμπληρωματικό της ανταγωνιστικότητας της Γερμανικής οικονομίας στη διεθνή αγορά.

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά και υπερβαίνουν το στενό οικονομικό πλαίσιο: Είναι δυνατόν η Ελλάδα ν’ αφήσει σε ξένους το εθνικό της μέλλον και το πεπρωμένο της; Είναι δυνατόν να δεχθεί ρόλο δευτέρας τάξεως ως χώρα-μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι δυνατόν να δεχθεί, με αφορμή το χρέος, υποθήκευση για ολόκληρες δεκαετίες της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της; Μπορεί επίσης να υποστηρίξει κανείς ότι, με υποθηκευμένη και φαλκιδευμένη την εθνική κυριαρχία, παραμένουν αλώβητες η λαϊκή κυριαρχία και η δημοκρατική διακυβέρνηση;

Τα ερωτήματα αυτά είναι αδυσώπητα και συνδέονται άμεσα με την ανάγκη να διαμορφωθεί μια εθνική στρατηγική, που θα δίνει διέξοδο και προοπτική και θ’ απορρίπτει κάθε είδους εθελοδουλεία. Ακόμη κι αυτήν που προάγεται με τη σημαία μιας δήθεν Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που έχει ταυτισθεί αλόγιστα με την παγκοσμιοποίηση και έχει υποβαθμίσει το Ευρωπαϊκό ιδεώδες σε ζώνη ελευθέρου εμπορίου.

Η κρίση και η οικονομική αποδυνάμωση αυξάνουν τους κινδύνους εθνικής ασφάλειας

Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των αυξανομένων κινδύνων είναι η γειτονική Τουρκία. Οι κίνδυνοι αυτοί εκδηλώνονται σε τρία κύρια πεδία:

α. Στο μεγάλο άνοιγμα της διαφοράς στην αναπτυξιακή δυναμική μεταξύ των δύο χωρών. Ενώ η Ελλάδα έχασε κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια το 25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της, η Τουρκία αναπτύσσεται, κατά την τελευταία δεκαετία, με υψηλούς ρυθμούς μεταξύ 5% και 8%.

Για πρώτη φορά, η Ελλάδα υποσκελίζεται από την Τουρκία στην οικονομική ανάπτυξη αλλά παραλλήλως στην παιδεία, την επιστήμη, την τεχνολογία και τη βιομηχανική ανάπτυξη.

β. Στη θεαματική ανάπτυξη της Τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και στο πολύ μεγάλο άνοιγμα υπέρ της Τουρκίας της διαφοράς στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Η διαφορά αυτή έχει τεράστια σημασία στο ισοζύγιο δυνάμεων μεταξύ των δύο χωρών, με δεδομένο το γεγονός ότι η Άγκυρα προβάλλει τις γνωστές αμφισβητήσεις, διεκδικήσεις και βλέψεις για το Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο και την ΑΟΖ.

γ. Στις φιλοδοξίες της Άγκυρας να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη, επενδύοντας στο Οθωμανικό της παρελθόν και στη Μουσουλμανική της ταυτότητα.

Οι προσπάθειες της Άγκυρας προς την κατεύθυνση αυτή δεν έχουν φέρει μέχρι τώρα συγκεκριμένες εξωτερικές επιτυχίες. Αντιθέτως, μπορούν να καταγραφούν στο παθητικό της Τουρκίας ως δεινές ήττες οι αποτυχίες της στη Συρία και στην Αίγυπτο. Μολαταύτα, δεν πρέπει να υποτιμάται η ενίσχυση του διπλωματικού βάρους της Άγκυρας ως αποτέλεσμα της οικονομικής της αναπτύξεως και των γοργά αναπτυσσομένων στρατιωτικών της δυνατοτήτων. Από την άποψη αυτή, είναι αισθητή η ενισχυμένη παρουσία της και στις γειτονικές μας Βαλκανικές χώρες, με πρώτη την Αλβανία.

Η διάσπαση της εθνικής συνοχής του Ελληνικού χώρου θ’ αποτελούσε γεωπολιτικό πλήγμα για την Ελλάδα

Η Ελλάδα, εκτός από την οικονομική κρίση, με όλες τις γεωπολιτικές επιπτώσεις της και τους εθνικούς κινδύνους που συνεπάγεται η οικονομική και εξοπλιστική της υστέρηση έναντι της Τουρκίας, αντιμετωπίζει, δυστυχώς, και μια άλλη μεγάλη ασύμμετρη απειλή: τον κίνδυνο διασπάσεως της εθνικής της συνοχής και της «πολυπολιτισμικής», όπως ευσχήμως αναφέρεται, μεταλλάξεως του πληθυσμού της.

Ο κίνδυνος αυτός προέρχεται κυρίως από τη λαθρομετανάστευση και την ακατανόητη ανοχή που επεδείχθη απέναντί της επί δύο σχεδόν δεκαετίες. Ο κίνδυνος αυτός ενισχύεται σήμερα από τη μαζική μετανάστευση των νέων και την καταστροφική πτώση του δείκτη γεννήσεων. Ενισχύεται επίσης από την άκριτη αποδοχή της προπαγάνδας και των ιδεολογημάτων που προωθεί επιτηδείως και καθιστά νόμους του κράτους η παγκοσμιοποίηση.

Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με προκλήσεις και απειλές που αφορούν την ίδια την εθνική της υπόσταση και το εθνικό της μέλλον. Η συνειδητοποίηση του προβλήματος σε όλη την πραγματική του διάσταση θα είναι και η αρχή για τη διαμόρφωση επιτέλους ενός εθνικού σχεδίου και μιας εθνικής στρατηγικής για την έξοδο από την κρίση και την ανασυγκρότηση της χώρας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 212)

Η μουσική δεν έχει σύνορα....''Δακρυσμένα μάτια''. Arkadaşım Dinlemem İçin Tavsiye Etti Dinledim Tek Kelimeyle Muteşem | İzlemenizi Tavsiye Ederim

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ.

Γ. Κοντογιώργης

Γ. Κοντογιώργης, Η κομματοκρατία διατηρεί αλώβητο το σύστημά της, βιάζοντας ανενδιάστως και αναφανδόν τη χώρα.

Ζουράρις: Σημίτης και Μπακογιάννη στον Κορυδαλλό!!!

Βιβλιοπαρουσίαση Μαρκεζίνη στην Κομοτηνή 13/12/2013

Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Άξιον & Δίκαιον - Ζουράρις - Καλεάδης - Τσιαντής

ΜΕΤΩΠΟ-Κώστας Ζουράρης: "Πυρίκαυστος Ελλάδα"

EΠΑΜ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, G. Bracci (Ιταλία), 30 Noεμβρίου 2013

EΠΑΜ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, Χαιρετισμός Δ. Καζάκη, 30 Noε 2013

Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-Λιτότητα στην Ευρώπη, γενοκτονία σε Ελλάδα-Κύπρο! ...

Λιτότητα στην Ευρώπη, γενοκτονία σε Ελλάδα-Κύπρο! Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ.

Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΟΛΕΜΟΙ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Παρουσίαση Βιβλίου: ΑΞΙΟΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΝ του Γ. Καλεάδη

Γιάννης Βαρουφάκης

Περί πλειστηριασμών.

ΣΧΟΛΙΟ Κώστα Τσιαντή: Απορώ και εξίσταμαι! Η λήψη των περισσοτέρων δανείων δεν έγινε από επαγγελματίες μπαταχτσήδες.  Η συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών είναι νομοταγείς πολίτες που θέλησαν ένα σπίτι να στεγάσουν την οικογένειά τους και που υπέγραψαν μια συγκεκριμένη σύμβαση υπό συγκεκριμένες συνθήκες οικογενειακού εισοδήματος, για το οποίο ελέχθησαν από την τράπεζα και για το οποίο  δεν είχαν καμιά ένδειξη (ή πολιτική προειδοποίηση) ότι θα υποχωρήσει. Μονομερώς όμως οι κοινωνικές-οικονομικές συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η υπογραφή των συμβάσεων ανετράπη από πλευράς κράτους, από μια πραξικοπηματική αντισυνταγματική οικονομική πολιτική εξαθλίωσης (ΜΝΗΜΟΝΙΑ). Το οικογενειακό εισόδημα υπαιτιότητι της πολιτικής κυβερνητικής εξουσίας μειώθηκε από τη στιγμή υπογραφής κάθε σύμβασης δανείου  σε ποσοστό 50-70%, ξεκινώντας από την περικοπή των δώρων (ποσοστό 13.5%) και προχωρώντας σε διαρκείς φορολογικές μειώσεις, χαράτσια, επιδόματα αλληλεγγύης, ΦΑΠ, κλπ. αλλά συγχρόνως ανεργία και  αύξηση των τιμών.  Τι είναι δίκαιο; Η βέλτιστη των εξής λύσεων: 1)Η μείωση του ύψους κάθε δόσης σε ποσοστό αντίστοιχο της μείωσης του οικογενειακού εισοδήματος (ή τουλάχιστον αυτών που υπέγραψαν το δάνειο). 2) Η ελαχιστοποίση του ύψους του επιτοκίου (στο 1.25%), και 3) συνδυασμός των 1 και 2. Οποιαδήποτε σκέψη για επέκταση του χρόνου εξόφλησης του δανείου είναι μια απάτη. 

Ολόκληρη η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στη δημόσια συνεδρία κατά την υποδοχή του ως επίτιμου μέλους της Ακαδημίας Αθηνών

Ολόκληρη η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στη δημόσια συνεδρία κατά την υποδοχή του ως επίτιμου μέλους της Ακαδημίας Αθηνών

Γ Δελαστίκ οι Έλληνες δεν ζούσαν με δανεικά- Οι τράπεζες θα πάρουν τα σπίτια

Ζουραρις- Καλεαδης αξιον και δικαιον tv100 30/5/13 part1

Σπύρος Κουτρούλης

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Η ΙΣΧΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ.

Ζουραρις-Καλεαδης αξιον και δικαιον tv100 30/5/13 part 2

Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ 25 Νoεμβρίου 1942 ώρα 11η πριν τα μεσάνυχτα

 Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ 

Κώστας Τσιαντής- JOHN F. KENEDDY-''Free and independent'' (50 χρόνια απ΄τη δολοφονία του)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ.

ΦΩΝΗ ΕΛΛΑΔΟΣ: Δαμιανός Βασιλειάδης ΠΑΝΕΘΝΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

 ΠΑΝΕΘΝΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Κώστας Ν. Τσιαντής- ΕΝ ΜΕΣΩ ΘΥΕΛΛΗΣ

Ανάγκη για επιστροφή της πολιτικής- της επιστήμης/στρατηγικής των αιτίων που ορίζουν τις τύχες μας ως λαού και έθνους.

Απόσπασμα

''Ζούμε σήμερα την «αποδόμηση της Ελλάδας από ντόπιους και ξένους», έχει γράψει ο Β. Μαρκεζίνης[33]. Προσθέτω: Ζούμε και   παρακολουθούμε άπραγοι την προσπάθεια  συσκότισης των αιτίων της κοινωνικής και εθνικής μας τραγωδίας, τις οδυνηρές συνέπειες της  πολιτικής προδοσίας αλλά και  τον εκβιασμό προκειμένου να φθαρεί και να τεθεί ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα υπό τον έλεγχο της υπερεθνικής τραπεζικής ελίτ και των οργάνων  της.  Ζούμε  συνάμα  την προσπάθεια να μετατεθεί η προσοχή της κοινής γνώμης από το καθεστώς δουλοπαροικίας (της ‘’αποικίας χρέους’’ όπου μας έφεραν)  στην ιδεολογική   αντιπαράθεση φασισμού- αντιφασισμού τη στιγμή ακριβώς κατά την οποία η ίδια η ελίτ και τα όργανά της ενεργούν  το φασισμό καταλύοντας με τα Μνημόνια τη συνταγματική τάξη[34] και δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού ολοκαυτώματος.

      Έχουμε  πλέον ωριμάσει  μέσα από τα δεινά ώστε να είμαστε σε θέση  να διακρίνουμε την πολιτική από την ιδεοληψία  και την ιδεοληψία  από την πολιτική της χρήση. Ωστόσο τα πράγματα δείχνουν ότι τα κόμματα αδυνατούν να αρθούν στο ύψος της πολιτικής που απαιτούν οι ιστορικά έκτακτες περιστάσεις. Σύστημα πολιτικό δεν σημαίνει  άθροισμα κομμάτων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξουσία και την ιδεολογία, αλλά Γοργοπόταμος διαρκής για το λαό και την πατρίδα.

  Έγκριτοι πολιτικοί στοχαστές και αναλυτές[35],[36],[37] έχουν διερευνήσει με τόλμη πολλές πλευρές του πολιτικού μας προβλήματος, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα που γυρεύουμε  φανό θυέλλης  μες το σκοτάδι με τα εκατομμύρια των δεινοπαθούντων και τις  οιμωγές των οικογενειών των χιλιάδων εκείνων  που σπρώχτηκαν στο κενό. 

    Επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε δυο  σκέψεις. Η πρώτη αφορά τη σχέση πολιτικής και ιδεολογίας και την ανάγκη να σκεφτούμε πολιτικά. Το περιγράφει ο Π. Νεάρχος με τούτα τα λόγια: ‘’Η σκιαμαχία με τις παλαιές, ιστορικές μορφές του φασισμού δεν πρέπει να συγκαλύπτει τις σύγχρονες μορφές ενός πιο ύπουλου και ανομολόγητου φασισμού, που απεργάζεται την υποδούλωση ενός λαού μέσα από εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας και καταλύσεως της εθνικής του κυριαρχίας’’[38]. Η  δεύτερη σκέψη είναι το πρόταγμα  της Δημοκρατίας[39],[40]. Το ότι δηλαδή είναι πλέον αδύνατη πραγματικά η αντίσταση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος στους εκβιασμούς της  ελίτ ‘’χωρίς ο λαός να πιέσει για να μπει στο πολιτικό σύστημα’’, όπως πρόσφατα είπε ο Γ. Κοντογιώργης[41]''.  

ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ -ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Περικλής Νεάρχου: Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και λαθρομετανάστευση

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ.

Γιώργος Κασιμάτης- ''Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα''

Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες….
Είναι κατανοητό ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν…
Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε -αν και μας την κρύβουν- και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε.
Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ’ επίφασην πρωθυπουργού.
Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των όσων μέχρι σήμερα ζούμε.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών και αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο “πείραμα” της νέας τάξης πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές.
Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς…
Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου…
Ή αυτοί, ή εμείς…
Το κουτί της Πανδώρας.

Σταύρος Λυγερός (πριν 20 χρόνια)

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: Η εξέγερση ήταν μια συνολική εκτόξευση στον ουρανό της ανιδιοτέλειας.

Μεγαλειώδης πορεία για το Πολυτεχνείο.

Κυριάκος Κατσιμάνης

ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ; ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

«Ο τάχιστος των λόγων». Αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και υπέρτατη δημοκρατική κατάκτηση αποτελεί η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Είναι, λοιπόν, ιδιαιτέρως ανησυχητικό το ότι το ανεκτίμητο αυτό αγαθό απειλείται άμεσα εξαιτίας κάποιων προβλέψεων του υπό ψήφιση αντιρατσιστικού νόμου που ποινικοποιούν τη δυνατότητα να εκφραστεί κανείς ελεύθερα, δηλαδή στην ουσία δεν επιτρέπουν ακόμη και να σκεφτεί κανείς σωστά, σύμφωνα με τον πασίγνωστο αφορισμό του Ρήγα. 

Πραγματικά, τι άλλο από εκμηδένιση της σκέψης και φίμωση της έκφρασης είναι η διάταξη που απειλεί με«φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και χρηματική ποινή 5.000-20.000 € όποιον προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις και μίσος κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων κτλ..;».

Γ. Κοντογιώργης- Το πολιτικό σύστημα, η Χ.Α και η τρομοκρατία

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ: Δ. Κωνσταντακόπουλος, Περικλής Νεάρχος

Δ. Κωνσταντακόπουλος- Εμφύλιος στην Ελλάδα;

Εμφύλιος στην Ελλάδα;:
''Είναι δυνατόν, εν έτει 2013, να χρειαζόμαστε εντατικά μαθήματα για το τι συνέβη και τι συνέπειες είχε ...

Περικλής Νεάρχος

Η κρίση στην Ευρωπαϊκή ιδέα 31/10/2013 - 16:54 Share on printShare on email|Share on facebookShare on myspaceShare on googleShare on twitter ...και η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη...

Η σκιαμαχία με τις παλαιές, ιστορικές μορφές του φασισμού δεν πρέπει να συγκαλύπτει τις σύγχρονες μορφές ενός πιο ύπουλου και ανομολόγητου φασισμού, που απεργάζεται την υποδούλωση ενός λαού μέσα από εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας και καταλύσεως της εθνικής του κυριαρχίας. του Περικλή Νεάρχου Πρέσβυς ε. τ. Σε συζήτηση προσφάτως στο Ευρωκοινοβούλιο για την Ελληνική Προεδρία, στο α' εξάμηνο του 2014, προτάθηκε «ευγενικά» από ηγετικό στέλεχος του Ευρωκοινοβουλίου να παραιτηθεί η Ελλάδα από την Προεδρία της για να κάνει οικονομίες αλλά και λόγω της ανόδου της «Χρυσής Αυγής»! Με απλά λόγια, η Ελλαδα που κατεδαφίζεται κυριολεκτικά με τις πολιτικές των Μνημονίων, παρουσιάζεται επιπλέον ως χώρα που εγκυμονεί κινδύνους για την αναγέννηση του φασισμού στην Ευρώπη και απειλή για τη Δημοκρατία. Οι κύριοι όμως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα όφειλαν να γνωρίζουν ότι μέχρι το 2009, ημερομηνία ενάρξεως των πολιτικών του Μνημονίου, τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» ήταν σχεδόν ανύπαρκτα στους πίνακες της στατιστικής. Συγκεκριμένα, στις τελευταίες εκλογές, πριν από το 2009, είχε λάβει 0,23% των ψήφων. Τι ήταν αυτό που εκτίναξε τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής»; Ήταν, κατά πρώτο λόγο, η συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση που δημιουργήθηκε με τη λαθρομετανάστευση και η εμμονή στην ίδια πολιτική ανοχής, που εκφράσθηκε με τον νέο νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια. Ήταν, κατά δεύτερο λόγο, οι πολιτικές των Μνημονίων και η ταύτιση των συστημικών κομμάτων της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα των Μνημονίων. Ένα μέρος της αναπόφευκτης αντιδράσεως εκφράσθηκε προς τον αριστερό χώρο και φούσκωσε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντάς τον από κόμμα του 4%-5% σε αξιωματική αντιπολίτευση και διεκδικητή της εξουσίας. Ένα άλλο μέρος εκφράσθηκε προς την κατεύθυνση μιας μετριοπαθούς αντιμνημονιακής Δεξιάς, που πήρε τη μορφή των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων»,και ένα άλλο προς την κατεύθυνση της άκρας Δεξιάς, που κεφαλαιοποιήθηκε από τη «Χρυσή Αυγή». Η τελευταία, υπό τις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε η κρίση, γενίκευσε την αμφισβήτηση και την κριτική της προς τον επίσημο φορέα της συντηρητικής παρατάξεως, τη Νέα Δημοκρατία, για την όλη πολιτική της και την ταύτισή της με την ακραία νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή πολιτική, που εκφράζεται με την πολιτική των Μνημονίων. Η προκλητική πολιτική της τρόικας, που κλιμακώνεται συνεχώς με νέες απαιτήσεις κατεδαφίσεως της εθνικής οικονομίας, με άλλοθι τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» και την «ανταγωνιστικότητα»,τροφοδοτεί τις πιο ακραίες και παρουσιαζόμενες ως «αντι-συστημικές» αντιδράσεις. Πρόσφορο έδαφος παρέχει προς την κατεύθυνση αυτή η αλλαγή του παραδοσιακού κόμματος της συντηρητικής παρατάξεως, που προέκυψε από την εναρμόνισή του με τη γενικότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, όπως και του προκατόχου της, υπεστήριζε τη μεικτή οικονομία, την ιδέα της δημόσιας περιουσίας και τον ενεργό ρόλο του κράτους στην αναπτυξιακή πολιτική. Βεβαίως, κατά την περίοδο αυτή κυριαρχούσαν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη οι Κεϋνσιανές πολιτικές και η πολιτική του ενεργού ρόλου του κράτους στην οικονομική ανάπτυξη και στην προώθηση της κοινωνικής ευημερίας. Η μεγάλη αλλαγή στην πολιτική αυτή άρχισε στη δεκαετία του ’80, με την άνοδο της Μάργκαρετ Θάτσερ στη Μεγάλη Βρετανία και του Ρόναλντ Ρήγκαν στις ΗΠΑ. Η πολιτική τους προετοίμασε τη μεγάλη στροφή που ακολούθησε την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως το 1989 και την παράλληλη κυριαρχική άνοδο του χρηματιστικού καπιταλισμού των παγκοσμιοποιημένων αγορών του χρήματος. Το παράδοξο είναι ότι η νέα αυτή μεγάλη νεοφιλελεύθερη στροφή, που έγινε υπό τις κραυγές της νίκης του συστήματος της αγοράς κατά του συστήματος της ελεγχόμενης οικονομίας του υπαρκτού σοσιαλισμού, συνετελέσθη στην Ευρώπη, με κύριους πρωταγωνιστές τα Σοσιαλιστικά και Σοσιαλδημοκρατικά Κόμματα, που ήταν τότε στην εξουσία. Πολύ χαρακτηριστική, από την άποψη αυτή και του πνεύματος του καιρού που επικρατούσε, είναι η περίπτωση του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που είχε ανέλθει θριαμβευτικά στην εξουσία τον Μάιο του 1981. Το εκλογικό πρόγραμμα του Κόμματος προέβλεπε μεγάλες εθνικοποιήσεις, δημόσια έργα και έντονη αναπτυξιακή πολιτική, εμπνεόμενο από την εθνική πολιτική που είχε εφαρμόσει ο στρατηγός Ντε Γκωλ αμέσως μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας από τη Γερμανική κατοχή. Σε δύο μόλις χρόνια, η πολιτική αυτή, υπό την πίεση των εσωτερικών και διεθνών δυνάμεων της αγοράς και με άλλοθι μια κοινή πολιτική για την οικοδόμηση της Ευρώπης, εγκατελείφθη. Πήρε τη θέση της, ως Ευρωπαϊκή πολιτική, η πολιτική της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην Ελλάδα, τη μεγάλη στροφή στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε το δίδυμο Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου. Η νεοφιλελεύθερη στροφή στην οικονομία και η «προσαρμογή» στην Ευρωπαϊκή πολιτική συνδυάσθηκε και με πλήρη ανατροπή στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ, ανεξαρτήτως των διαφορών και αντιφάσεων που υπάρχουν μεταξύ Αμερικανικής πολιτικής και εθνικών συμφερόντων. Είναι η λογική που οδήγησε στο Κυπριακό, π.χ., στο Σχέδιο Ανάν και στην ουσιαστικά άνευ όρων υποστήριξη της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας ως δήθεν συμφέρουσας στην Ελλάδα. «Πολυπολιτισμική» κοινωνία Το δίδυμο Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου πρωτοστάτησε επίσης σε μια περίεργη επιχείρηση μεταλλάξεως του πληθυσμού της χώρας, με το ιδεολόγημα της μετατροπής της Ελλάδος σε «πολυπολιτισμική» κοινωνία! «Η Ελλάδα», άρχισε να διακηρύσσει ως πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, «πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική»!Από τότε άρχισε η εφαρμογή χαλαρών ελέγχων στα σύνορα, με τη θεωρία των λεγομένων «εύκαμπτων συνόρων» («softfrontiers»), η ανοχή μιας ανεξέλεγκτης λαθρομεταναστεύσεως και η παράλληλη προπαγάνδα για τον υποτιθέμενο ρατσισμό των Ελλήνων, η «πολυπολιτισμική» παιδεία, αντιτιθέμενη στην Ελληνική, που είναι στην ουσία της οικουμενική, και τα διάφορα ιδεολογήματα για την ιστορία, τη γλώσσα και την εθνική αποδόμηση, με πρόσχημα τον κοσμοπολιτισμό ενός διεθνούς νεοφιλελευθερισμού. Πόσο αποδεκτές είναι οι πολιτικές αυτές από τον Ελληνικό λαό φαίνεται από την κατακρήμνιση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ στο επίπεδο ενός μικρού κόμματος, που είναι ακόμη πίσω και από τη «Χρυσή Αυγή». Οι αιτίες για την πτώση του δεν είναι μόνο αυτές. Υπάρχουν, δυστυχώς, και πολλές άλλες, που συνοψίζονται στα θλιβερά φαινόμενα της κομματοκρατίας και της διαφθοράς που χαρακτηρίζουν την άσκηση της εξουσίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η άνοδος της Ακροδεξιάς δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, όσο και αν θέλει, για προφανείς λόγους, να μην συγχέεται με τη «Χρυσή Αυγή» της Ελλάδος, έχει πολλές πιθανότητες να ’ρθει πρώτο κόμμα στις προσεχείς Ευρωεκλογές. Η Γαλλία δεν είναι οποιαδήποτε χώρα στην Ευρώπη. Ισχυρά ακροδεξιά κόμματα, με αντι-Ευρωπαϊκές θέσεις, υπάρχουν και στις πλούσιες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά, την Ολλανδία, τη Φινλανδία και την Αυστρία. Ακόμη και εκτός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην καθ’ όλα δημοκρατική και ευημερούσα Νορβηγία, είχαμε προσφάτως την έκπληξη της πρωτιάς στις εκλογές ενός σαφώς ακροδεξιού κόμματος, στο οποίο κάποτε υπήρξε μέλος ο δράστης της σφαγής στο νησί της Ουτόγια Μπρέιβικ. Οι αφ’ υψηλού, επομένως, θεωρίες και λοιδορίες κατά της Ελλάδος από Ευρωπαίους εταίρους για τη «Χρυσή Αυγή» είναι προσχηματικές και απαράδεκτες. Η σκιαμαχία με τις παλαιές, ιστορικές μορφές του φασισμού δεν πρέπει να συγκαλύπτει τις σύγχρονες μορφές ενός πιο ύπουλου και ανομολόγητου φασισμού, που απεργάζεται την υποδούλωση ενός λαού μέσα από εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας και καταλύσεως της εθνικής του κυριαρχίας. Η Ευρώπη έχει ανάγκη να επαναφέρει στο κέντρο των συζητήσεών της την ιδέα της Ευρωπαϊκής ενοποιήσεως και να επανεξετάσει ριζικά την ακολουθούμενη πορεία. Οι προοπτικές για κάτι τέτοιο δεν είναι, δυστυχώς, ευοίωνες. Οι πιο ανταγωνιστικές και πλούσιες χώρες, με επικεφαλής τη Γερμανία, πιστεύουν ότι το πρόβλημα των χωρών του Νότου είναι δικό τους βασικά πρόβλημα. Προτείνουν γι’ αυτό ως μόνη λύση την τραπεζική και δημοσιονομική ενοποίηση, που θ’ αποτελέσει, υποτίθεται, ένα άλμα προς την πολιτική ενοποίηση και τη λεγόμενη οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Η δημοσιονομική αλληλεγγύη, που θα οικοδομηθεί με τους κανόνες που θα θέσουν οι ισχυρότεροι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλληλεγγύη που προκύπτει μέσα από την κοινή ανάπτυξη, τη σύγκλιση και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το ζητούμενο είναι η κοινή ανάπτυξη και η αλληλεγγύη. Σε διαφορετική περίπτωση, θα γίνει αναπόφευκτη η στροφή προς τις εθνικές πολιτικές, γιατί θα θεωρηθούν ως οι μόνες δυνατές να παράσχουν προστασία στη δοκιμαζόμενη κοινωνία, να εφαρμόσουν μια εθνική αναπτυξιακή στρατηγική και να εγγυηθούν την εθνική κυριαρχία. Το δυσάρεστο είναι ότι στη διαδικασία αυτή μπορεί να υπάρξουν ανεξέλεγκτες πολιτικές εξελίξεις και συγκρούσεις, με κινδύνους εσωτερικής αποσταθεροποιήσεως. Είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα και απαιτείται απ’ όλους πνεύμα ανοχής και σύνεση. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 206)

ΚΙΝΗΜΑ ΑΡΔΗΝ: Διακήρυξη της 28η Οκτώβριου 2013.

ΚΙΝΗΜΑ ΑΡΔΗΝ: Διακήρυξη της 28η Οκτώβριου 2013.

Αποσπάσματα (για το πλήρες κείμενο κάνε κλικ στον τίτλο πιο πάνω)

''Η 28^η Οκτωβρίου του 1940 αποτελεί μια κομβική και σημαδιακή ημερομηνία. Τότε, όπως και το 1821, ξεσηκώθηκε σύσσωμος και ομόθυμος ο ελληνικός λαός. Τότε, όπως και το 1821, άλλοι μεν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και άλλοι στα μετόπισθεν, αλλά όλοι φλογίζονταν εξ ίσου από το πάθος της αντίστασης και της ελευθερίας.

Σήμερα, βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε συνθήκες που απαιτούν τη συστράτευση ολόκληρου του λαού. Γι’ αυτό και επιμένουμε στον προφανή συμβολισμό της 28^ης Οκτωβρίου γι’ αυτή την πρώτη πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κινήματός μας:

 Γιατί απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες, άσχετα και πέρα από ιδεολογική και κομματική προέλευση.

Γιατί οι παλιές ιδεολογικές μορφές και διαχωρισμοί, όπως έχουν εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, όχι μόνο έχουν αποδειχτεί ξεπερασμένοι και αναντίστοιχοι προς τις σημερινές ανάγκες του λαού μας αλλά και γιατί σήμερα δεν περισσεύει κυριολεκτικά κανείς. Όλοι μας κρινόμαστε, πλέον, όχι από γενικόλογες διακηρύξεις αλλά από τις πράξεις μας.

Πιστεύουμε πως είναι ανάγκη για έναν νέο, τρίτο κύκλο αγώνων του νεώτερου ελληνισμού. Ο οποίος θα ολοκληρώσει ό,τι άφησαν  λειψό οι δύο προηγούμενοι, και θα απαντήσει καταφατικά στην πρόκληση της εποχής – πρόκληση επιβίωσης για τον ελληνικό λαό''.

*****

''Όπως κατέδειξε η τελευταία απόπειρα του λαϊκού ξεσηκωμού στις πλατείες της χώρας, την περίοδο 2010-2011, η αγανάκτηση δεν αρκεί. Γι’ αυτό, αποφασιστικό ρόλο δεν θα παίξει μόνο η καταπολέμηση της περιρρέουσας κατάθλιψης και η αναβίωση της αντιστασιακής διάθεσης αλλά και η επεξεργασία ενός νέου αντιστασιακού σχεδίου.

Απαιτείται μια καθολική ρήξη με τον παλαιό πολιτικό κόσμο, τα χαρακτηριστικά και τις συνήθειές του, που εν πολλοίς έχουν μολύνει και το ίδιο το λαϊκό σώμα, και,  ταυτόχρονα, η διαμόρφωση, βήμα το βήμα, ενός ρηξικέλευθου και καινοτόμου πολιτικού προγράμματος. Ενός προγράμματος που απευθύνεται κατ’ εξοχήν στη μεγάλη μάζα των «αόρατων» ή «ανώνυμων» – δηλαδή, όσων αισθάνονται σήμερα αποξενωμένοι από το φθαρμένο και διεφθαρμένο  σύστημα. Απευθύνεται σε αυτόν τον κόσμο που κινήθηκε σε «υπόγειες διαδρομές», κατά την ύστερη μεταπολίτευση, αισθανόμενος αηδία και αποτροπιασμό για την πορεία παρακμής που έχει ακολουθήσει ο τόπος. Απευθύνεται προπαντός στους νέους που απειλούνται με νέο ξεριζωμό και «παιδομάζωμα».

Έχοντας συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της ιστορικής περιόδου και πιστεύοντας ότι κομίζουμε κάτι ριζικά καινούργιο, για την αναγκαία νέα πολιτική και ιδεολογική σύνθεση που αυτή απαιτεί, συγκεντρωθήκαμε στην Αθήνα, την 28^η Οκτωβρίου 2013, απ’ όλες τις γωνιές του ελλαδικού χώρου, της Κύπρου και της διασποράς, για να πραγματοποιήσουμε ένα βήμα προς τη μεγάλη πορεία της συγκρότησης ενός νέου αντιστασιακού πόλου, που θα παλέψει για μια πατρίδα ελεύθερη και δίκαιη, μέσα σε έναν δημοκρατικό, πολυπολικό κόσμο. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε ένα νέο πολιτικό σχήμα, το Κίνημα Άρδην, οι βασικές αρχές του οποίου περιγράφονται από το πεντάπτυχο: Πατριωτισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, άμεση δημοκρατία, πνευματική αναγέννηση.  

Δεχόμαστε και επιζητούμε τη δημιουργική αφομοίωση όλων των παραδόσεων και διδαγμάτων  της ιστορίας του πλανήτη μας, όλες τις κατακτήσεις των άλλων λαών. Τις εντάσσουμε όμως στη δική μας παράδοση (στο ορθόδοξο ήθος, την αρχαιοελληνική αμεσοδημοκρατική μεσότητα, την κοινοτική παράδοσή), στην οποία θέλουμε να εντάξουμε οργανικά ξένες παραδόσεις και κατακτήσεις. Καλούμαστε, επί τέλους, επί ποινή ιστορικής εξαφανίσεως, να πάψουμε να μαϊμουδίζουμε ή απλώς να κοιτάμε προς τα πίσω. Αρνούμαστε το δίπολο, εισαγόμενος εκσυγχρονισμός ή παρελθοντολογική παράδοση, και επιθυμούμε μια σύγχρονη σύνθεση που συνοπτικά αποκαλούμε «εκσυγχρονισμό της παράδοσής μας»''.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΟΧΙ- ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΟΧΙ- ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.

Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ

”Οι εθνικές νίκες δεν στηρίζονται σε ΝΑΙ συμβιβασμου αλλά σε ΟΧΙ ηρωϊσμού“

27/10/2013Γράψτε ένα σχόλιοGo to comments

Twitter@EmOikonomidis

(Photo Eurokinissi)

Ένα μήνυμα με βαθιά πολιτικό περιεχόμενο και εθνικό προσανατολισμό, έστειλε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.

Ο ιεράρχης που διακρίνεται για την “άλλη λογική” με την οποία προσεγγίζει τον ρόλο της Εκκλησίας, σε μια εποχή κρίσης, βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης, συνδέει το “ΟΧΙ” της Ελλάδας προς τις δυνάμεις του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη σημερινή πραγματικότητα από τις αρνητικές συνέπειες της οποίας απειλείται ευθέως η ελληνική κοινωνία.

Ακολουθεί το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου:

Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.

Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;

«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζωφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.

Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στύψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.

Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε. Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.

Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.

Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.

http://ysterografa.gr/

ΒΗΜΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Χέλερ Άγκνες, Η δίκη- Άιχμαν δεν έχει τέλος

 Χέλερ Άγκνες, Η δίκη- Άιχμαν δεν έχει τέλος.

ΑΡΝΙΕΜΑΙ

Μουσική : Mίκης Θεοδωράκης
Στίχοι : Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Bασίλης Παπακωνσταντίνου
Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.

ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΥΠΕΡΑΣΠΊΖΟΝΤΑΙ;;;

Ως Μακεδονία αναφέρονται τα Σκόπια στο βιβλίο της Γ' Λυκείου. Βίντεο.

ΠΗΓΗ- Λόγιος Ερμής.

Κωνσταντίνος Χολέβας: Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται (Δημοκρατία, Ινφογνώμων)

Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται

Κανάλι Ε

Απόψε Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 23:45 στο κανάλι Ε στην εκπομπή ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ  του δημοσιογράφου Γιώργου Τράγκα, θα είναι καλεσμένοι οι κύριοι  Νίκος Κατσαρός, Γρηγόρης Μαλτέζος και Ανδρέας Γιαννουλόπουλος.

ΟΜΠΡΟΣ ΒΟΗΘΑΤΕ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ

 Η αποδόμηση της Ελλάδος από ντόπιους και ξένους

 ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ

    Μετά την διάλυση του στρατεύματος, την επίθεση κατά της δημοτικής αστυνομίας, τις εκδιώξεις δασκάλων, ήλθε -φαίνεται- τώρα και η σειρά των θρησκευτικών διωγμών ώστε να συμβεί το κατά τας γραφάς προβλεφθέν ότι δηλαδή όση αποδόμηση του κράτους έχει ήδη γίνει δεν αρκεί αλλά πρέπει να διαλυθούν όλοι οι παραδοσιακοί πυλώνες του πολιτισμού μας γιατί το ζητεί ο κ. Τόμσεν και, ως συνήθως, δεν βλέπει κανένα πρόβλημα ο Υπουργός μας Οικονομικών!

    Γιατί όλα αυτά; Μα γιατί λεφτά δεν υπάρχουν ή έτσι τουλάχιστο μας λένε. Πιο ακριβές θα ήταν να λεχθεί ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μερικούς αλλά υπάρχουν για άλλους πιο… χρήσιμους στην χώρα μας.

    Π.χ. δανεικά λεφτά για τους τραπεζίτες πάντα βρίσκονται. Λεφτά για του απειράριθμους συμβούλους που με αναμφισβήτητα προσόντα διορίζονται ως σύμβουλοί Υπουργών, του Εθνικού Θεάτρου, της Επιτροπής Iδιωτικοποιήσεων υπάρχουν. Για τον κ. Παπουτσή θέση κατάλληλη στις ικανότητες του βρέθηκε αμέσως.  Προσθέσατε τα γκόλντεν μπόυς και γκερλς (μερικές όχι και τόσο νέες αλλά έμπειρες διπλό ή και τριτοθεσίτες), που κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων διορίζουν σε καλοπληρωμένες θέσεις συμβούλων, και σχηματίζετε μια εικόνα της επικρατούσας διαφάνειας και αξιοκρατίας.

    Φαίνεται ότι σʼ ένα ευνομούμενο κράτος όλοι οι ανωτέρω σαφώς προηγούνται ενός πτωχού ιερέως, ενός υποτιμημένου δάσκαλου, ή του υποβιβασμένου κοινωνικά στρατηγού. Αλλά ο τελών με τόσο κέφι αυτές της τελευταίες ανθρωποθυσίες Υπουργός των Οικονομικών προφανώς - και εν αντιθέσει με τον νέο και εξυπνότερο (ή πονηρότερο) συνάδελφο του εδικό στα περί Αναπτύξεως - δεν χάνει ύπνο για πενταροδεκάρες χάριν μερικών παπάδων.

    Αντιθέτως, ως γνήσιος ανανεωτής δημόσιος υπάλληλος, ο Υπουργός των Οικονομικών βρίσκει χρήματα και για μουσεία, ιδίως αν κατά σύμπτωση έχουν συγγενείς, ιδεατά διανεμημένους μεταξύ των κομμάτων που έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να μας κυβερνούν. Πρόσφατα εκατομμύρια επίσης βρέθηκαν για να σωθεί το Μέγαρο Μουσικής στο οποίο ήδη του έχουν χαρισθεί τα ουκ ολίγα που χρωστούσε στο κράτος. Εξαίρετο το έργο του Μεγάρου, αλλά όταν πεινάνε άνθρωποι και τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα, δικαιούται ένας χώρος μουσικής τέτοια προτεραιότητα;

    Λεφτά για να κτισθεί τζαμί το κράτος επίσης δίδει άφθονα μια και η Σαουδική Αραβία ό,τι λίγα είχε να δώσει -2 δισ. δολάρια- τα έδωσε πρόσφατα στον ʽδημοκρατικό στρατόʼ της Αιγύπτου και δεν μπορούσε και αυτή να τσοντάρει. Και τον ραγιαδισμό του ο Θεσσαλονικιός πολίτης σύντομα θα τον δείξει χάρη στην γενναιοδωρία του Δημάρχου του προς τον «Αχμέτ τον Πορθητή της Θράκης» μια και τα άφθονα χρήματα του δήμου του σύντομα θα διατεθούν ώστε ο Μωαμεθανός γείτονας να προσευχηθεί στην πόλη που προ μόλις προ εκατό ετών απελευθέρωσε του Αετού ο Γιός και πραγματικός Εθνάρχης της χώρας -ο Ελευθέριος Βενιζέλος- σε μια συμμαχία του ʽπαλιούʼ και του ʽνέουʼ κόσμου που δυστυχώς δεν άντεξε για πολύ στην χώρα μας.

    Με τέτοια απλοχεριά λοιπόν γιατί να ασχολείται κανείς με τους παπάδες; Την ζάπλουτη – όπως  μας την παρουσιάζουν - εκκλησία που όχι μόνο σώζει ψυχές, συμπαρίσταται ποικιλοτρόπως σε αδύνατους, και καθημερινά τρέφει χιλιάδες που πεινάνε. Την εκκλησία που κράτησε τον Ελληνισμό ζωντανό επί τουρκοκρατίας ώστε οι σημερινοί κυβερνώντες την χώρα μας να δώσουν τον θαλάσσιο πλούτο μας στους γείτονες ξεπλύνοντας έτσι το θράσος των προγόνων μας να κατατροπώσουν το υπέρτερο Οθωμανικό Ναυτικό στους Βαλκανικούς Πολέμους.

     Αυτός δεν είναι ό τρόπος να μιλάς για την κυβέρνηση που νοιάζεται για τους ανέργους και συνέχεια επαινείται από την προστάτιδα Άγγελό της χώρας που, όχι τυχαία, η μοίρα μας την ονόμασε Άγγελα. Διαφωνώ.

    Αλλά γιατί χάνω το χρόνο μου να είμαι τόσο αγνώμων για τις προσπάθειες που επί χρόνια κατέβαλαν οι κκ. Σημίτης, Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου (με την αμέριστο και αφοσιωμένη βοήθεια του κυρίου Βενιζέλου και, παρασκηνιακά, και αργότερα και ωs Πρωθυπουργός, του κυρίου Παπαδήμου) τώρα, ενισχυμένες ακόμη περισσότερο από το ομοιογενές υπουργικό επιτελείο το Κυρίου Σαμαρά. Θα ακούσουν όλοι αυτοί άραγε την φωνή της λογικής που συμπίπτει με αυτή των πρώην ψηφοφόρων της προδομένης κεντροδεξιάς;

    Σε τέτοιους κυβερνήτες η μόνη γλώσσα που αρμόζει είναι είτε της υποταγής είτε του μαχητή του πεζοδρομίου. Η φωνή του απλού προφήτη που τους ειδοποιεί καθημερινά ότι ο λαός στρίβει προς ακραίες πολιτικές θέσεις γιατί οι κυβερνώντες τους έχουν ʽφλομώσειʼ με το Γκρεκοσακσές δεν φτάνει στις βίλες του Πόρτο Χέλι, ή στις θαλαμηγούς που αρμενίζουν στο Ελληνικότατο Αιγαίο.

    Αλλά και να έφτανε ο απόηχος της πτώχειας και ψυχικής μαυρίλας του Έλληνα στα αυτιά των κυβερνώντων κανέναν δεν θα συγκινούσε. Γιατί οι κυβερνώντες δεν νοιάζονται για την πείνα, την ανεργία, τις αυξανόμενες αυτοκτονίες, γιατί πιστεύουν πως με το κουμουνιστικό ταλέντο που διαθέτουν στα γραφεία τους θα χειρισθούν μια μέρα επικοινωνιακά, με δυσφημήσεις και παραπληροφόρηση, τον ανόητο λαό για να τον ξαναφέρουν στο μαντρί της ΝΔ και του φίλου ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε – άκουσον άκουσον - ο χαρισματικός και μορφωμένος ιδρυτής του αλλά ʽξανάνιωσεʼ ο τρίτος στη σειρά αρχηγός του.

    Λοιπόν, εδώ που φτάσαμε η επαναστατική μόνο γλώσσα μετράει.

    Αλλά οι επαναστάσεις κοστίζουν αίμα και καταστρέφουν οικονομίες.

    Ιστορικά αυτός που πληρώνει το λογαριασμό είναι συνήθως ο ʽμικρόςʼ για αυτό κανείς εχέφρων δεν τις συνιστά. Αλλά πως μπορεί ο πεινασμένος, ο εγκαταλελειμμένος, ο άπελπις να αντιδράσει με αγχίνοια όταν ξέρει ότι οι φίλοι του, ξένοι και εγχώριοι, τον οδήγησαν ήδη στην οικονομική δουλοπαροικία και όπου να είναι ακολουθεί και η παράδοση του πλούτου μας και της εθνικής κυριαρχίας στον γείτονα που του ανοίγουμε τις πύλες της Θεσσαλονίκης στις αρχές Αυγούστου.

    Αν στα ανωτέρω προσθέσουν όσοι τα καταλαβαίνουν τα τραγικά δημογραφικά δεδομένα του πληθυσμού μας θα καταλάβουν ότι ο ξεσχισμένος κοινωνικός ιστός δεν θα αντέξει ακόμη για πολύ. Ποιος θα προλάβει να τον μπαλώσει; Σε μένα τουλάχιστον κανένα από τα παλιά πολιτικά ονόματα δεν είναι προφανές. Ελπίζω όμως ότι αυτοί που συνεχώς συνωμοτούν - Έλληνες και ξένοι – για διάδοχη κατάσταση θα βρούνε τον Έλληνα που οραματίζεται μια Ελλάδα όπου ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν θέσει υπό τον ήλιο και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν περισσεύει.

                                      [Άρθρο του ακαδημαϊκού Βασίλειου Μαρκεζίνη στο Βήμα]