Εσένα γυρεύω άνθρωπε
εμένα γυρεύω,
που με δέσανε ολάκερο χειροπόδαρα
-ψυχή τε και σώματι-
και δεν έχω χέρια
μήτε κοντύλι
ν’ αποκριθώ στο χτύπο που ακούγεται
στον τοίχο του κελιού μου κάθε βράδυ:
τακ-τακ, τακ-τακ...
και δεν έχω χέρια
μήτε κοντύλι
ν’ αποκριθώ στο χτύπο που ακούγεται
στον τοίχο του κελιού μου κάθε βράδυ:
τακ-τακ, τακ-τακ...
Εσένα γυρεύω άνθρωπε..